Mzungu, mzungu, mzungu
Blijf op de hoogte en volg Wilco
09 December 2014 | Kenia, Nyeri
1. (scene: op straat in Nyeri, uur of 18.00, man zegt dit terwijl we voorbij lopen): “Hi, how are you? I’m single, do you want to marry me?” (Lucky girl die Paulien).
2. (scene: elke dag, overal, behalve bij mensen thuis of op de fabrieken): “Money?” of “Hi, money?”. Straight to the point. Boeit ze niet wie we zijn, blank=geld.
Ik dacht niet na 1,5 week nog nieuwe dingen te zien, maar ik heb het wel vaker mis. Dus in de categorie ‘a million ways to die in Kenya’ heb ik er nog een paar voor jullie die de vorige keer ontbraken:
1. Zelfgemaakte drempels. Burgerparticipatie, helemaal top. Men bouwt van modder en stenen drempels zodat de auto’s voor hun huizen wat voorzichtiger zijn. Bespaart de overheid kosten (dat is waarschijnlijk niet de reden dat men ze bouwt, maar whatever) dus super handig. Helaas hebben de drempelbouwers echter zelf meestal geen auto noch enig inzicht in het maken van drempels, dus ze zijn een tikkeltje te hoog. Tijdens onze autorit naar de Thomson Fall hebben we de onderkant van Winnie (onze ‘huisbaas’) haar auto dus even lekker gekriebeld. Wat een rotgeluid…
2. Brillen? Niemand in Kenia lijkt een bril te dragen. Te duur of niet in de mode? Geen idee. Maar diezelfde Winnie die haar auto kapot aan het schuren was op de homemade drempels die ik eerder noemde, deelde ons na bijna een uur rijden ook even mee dat ze niet zo goed kon zien omdat ze haar bril thuis had laten liggen (waarschijnlijk al een paar weken, want we hebben haar nog nooit met bril op gezien). Dan zit je niet zo lekker meer in de auto, kan ik je vertellen. Want terwijl ze zonder zicht voor elke drempel optrekt naar 100 km/u zit ze te bellen op haar ‘telefoon’ (Samsung tablet, staat echt belachelijk als ze dat aan haar oor houdt). En ja, ik zei optrekt: remmen doet ze pas de laatste 5 meter voor de drempel. Stelde de maag van Jaimie erg op prijs. Sterker nog: ze trok zelfs op tussen 2 drempels in (zeg 50 meter ertussen). Wauw. Iets met vrouw aan het stuur…
3. Elektriciteit. Hoewel het regelmatig uitvalt, kun je er best nog dood aan gaan. Ze hebben hier Britse stopcontacten, maar als je in het bovenste gaatje poert met een stokje kun je in de onderste 2 gaatjes ook je Europese stekker douwen. Advies van het hotel in Nairobi, schijnen alle Kenianen zelf ook te doen. Super veilig enzo, poeren in gaatjes. Boilers doen ze denk ik niet aan, want in beide hotels waar we zijn geweest gebruiken ze elektrische douchekoppen á 5400 W. Zeg maar een soort waterkoker boven je hoofd met standje koud, standje lauw en standje aangebrand. Hier is die douche overigens wel prima, maar bij Kwheza (in Nairobi, vorige hotel) zat de elektriciteitskabel best een beetje open en bloot bovenop de douchekop gemonteerd. Water + 5400 W elektriciteit, leg zelf de link maar.
Om even op puntje 3 verder te gaan: je hebt hier ook prepaid elektriciteit. Afgelopen week dachten wij dat er weer stroomstoring was, maar uiteindelijk bleek onze stroombundel op te zijn. Dus Winnie naar het kantoor van de leverancier, waar ze uitkwam met een code die ze moest invoeren op haar telefoon en voila: we hadden weer stroom! Briljant.
Puntje 1 en 2 vonden plaats op zondag, toen Winnie ons gratiesch en voor niksch mee nam naar de Thomson Waterval en ‘een super mooi kasteel’. Uurtje rijden, aldus Winnie. Hoewel ze aardig doorreed deden we er ruim 1,5 uur over. Het kasteel bleek een vakantiepark te zijn (dus schattige, kitscherige ‘kasteelhuisjes’ met namen als ‘knights quarters’) waar Winnie helemaal weg van was. We konden het niet over ons hart verkrijgen om een echt kasteel te laten zien op onze telefoon, maar het was in ieder geval geen 1,5 uur rijden waard. De waterval was niet veel beter overigens. As usual betaalde je als mzungu 5x zoveel als Kenianen, maar 2 euro pp overleven we wel. Best een mooie waterval, maar bovenaan stikte het van de toeristenvallen. Een groepje mensen verkleed als MasaÏ (foto=geld), een man met 2 Kameleons (op je arm=geld), 2 kamelen (erop zitten=geld) en 48 ‘shops’ van 2 bij 2 meter waar de eigenaressen ons al naar binnen probeerde te lokken toen we net waren aangekomen. Goed, dus wij de voorspelbare fotoshoot, met eigen camera’s, houden bij die waterval (want tja, we zijn toeristen volgens ons visum) en toen dachten we eens leuk te gaan kijken hoe al dat water er vanonder uit zou zien. Was volgens Winnie een slecht plan, want zelfs de locals durven daar niet heen te gaan. Iets met dieven en oplichters waar je van afhankelijk bent als je weer omhoog wilt komen, dus dat deden we maar niet. Dus na nog geen 10 minuten hadden we de waterval al gezien, na 1,5 uur rijden. En bij de toegang naar het uitkijkpunt wachten de eerdergenoemde winkeleigenaressen ons weer op en Winnie vond het dan wel weer een goed plan om eens bij ze te gaan kijken. We zijn ze niet alle 48 af geweest gelukkig, maar je bent niet zomaar van ze af. Winkeleigenaresse Beth bood me een schaaltje aan voor 500 KsH (5 euro, van de fabriek, maar zelf beschilderd zei ze heel eerlijk). Dat werd meteen een schaaltje + beeldje voor 500 KsH en 10 minuten later (toen ik al even buiten zat) was het opeens 150 KsH voor het setje. Paulien en Jaimie hadden minder geluk, de verkleurde en verbogen ansichtkaarten waar ze naar aan het kijken waren met de voorspelbare leeuwen en zebra’s erop moesten 300 KsH per stuk opbrengen. Of 50 KsH bij een ander winkeltje, en dat was de speciale vriendenprijs omdat we met Winnie meewaren. Uiteindelijk zijn we, hooghartige mzungu’s die we zijn, dus met lege handen weer vertrokken. Wat een enerverend dagje.
Nou is het natuurlijk ook Europese arrogantie dat je geen 50 KsH voor een kaartje wilt betalen, puur omdat ze in Nederland net zo duur zijn. Ik bedoel: het minimumloon als 24 jarige is al snel ruim 30x zoveel als een Keniaanse koffieplukker hier verdient. Dat is heel scheef, aangezien de boodschappen in de supermarkt hier net zo duur (of duurder) zijn als in Nederland. Vervolgens gaan wij wel 23.000 KsH pp betalen om 2 dagjes naar de Masai Mara te gaan op safari, terwijl een dagje Artis in Nederland nog geen 2.300 KsH pp kost. Dit alleen even ter illustratie, ik snap ook wel dat ik een van de bekendste en grootste natuurreservaten van Afrika niet mag vergelijken met een Amsterdams dierentuintje. Vergeet deze hele alinea anders maar. Moraal van het verhaal: wij gaan dit weekend eindelijk Afrikaanse beestjes zien, jeej!
Die koffieplukkers (boeren plukken zelf ook, maar huren dus meestal enkele extra koffieplukkers in tijdens het plukseizoen) hebben ons vandaag en gisteren wel lekker zitten uitlachen overigens. Geld of geen geld, mzungu’s kunnen er niks van. Terwijl zij binnen een paar minuten een volledige boom hebben kaalgeplukt heb ik net 2 handjes vol (en 1 handje op de grond). We hebben even helpen plukken bij een fabriek en bij een boer thuis, en bij beide plaatsen werden we door alle niet-mzungu’s (politiek correct blijven!) om ons heen snoeihard uitgelachen. Maar dat plukken was best leuk om te doen. Ik heb nu denk ik ook genoeg geleerd om zelf koffie te kunnen verbouwen en verwerken, dus ik ga maar eens Nederlandse koffie verbouwen. Boeiend dat ons klimaat, onze grond en ons zeeniveau niet geschikt zijn voor koffie, out of the box denken man! Yolo! Ik krijg de nieuwe headlines; “Nederlandse student produceert eerste Nederlandse koffie”. Hij drinkt het zelf niet overigens, maar als oliebollenbakker eet je je eigen bollen meestal zelf ook niet. Sterke argumentatie, al zeg ik het zelf.
Ik bedenk me nu dat ik het nooit echt ons project heb gehad in mijn blogs, want daar hebben we ons andere blog voor. Maar laat het in ieder geval duidelijk zijn dat ik hier niet ben om culturen en gewoontes te vergelijken (hoewel dat minstens zo interessant is als ons project) maar vooral om onderzoek te doen naar hoe het systeem dat wij hebben ontworpen wordt ontvangen door onze doelgroep: kleinschalige koffieboeren. Lang verhaal kort: ze vinden het fantastisch. Ik denk dat dat de conclusie gaat zijn zometeen na 4 weken onderzoek en een hele berg onkosten. Nu nog zorgen dat het echt geïmplementeerd gaat worden en wie weet krijgen we als team onze eigen feestdag. Mzungu day. Vrijdag is het hier zeg maar Independence Day overigens, dus een extra lang weekend, jippie!
Dan nog een kleine observatie: het overgrote deel van de Kenianen die wij spreken kent Nederland van het ICC in den Haag, waar hun geliefde president zojuist door is vrijgesproken (dus zijn we nu de helden, gelukkig). Maar onze chauffeur had toch een ander beeld… “I’m just curious, I heard you can smoke cannabis in Holland….” en “and is it true there are entire streets for prostitutes?”. Ja jongens, ons bijzonder positieve imago is zelfs doorgedrongen tot een klein dorpje tussen Nairobi en Nyeri.
Ik neem me elke keer voor om kortere blogs te schrijven. Of minder vaak. Lukt me niet zo goed, maar ik probeer het dan ook niet zo hard. Mijn excuses daarvoor. Wij gaan nu weer bankhangen en series kijken, want dat doe je als je in Kenia bent. Doe ik namelijk nooit in Nederland. Lekker naar andere mzungu’s kijken op een schermpje, want dan voelen we ons niet meer zo alleen hier. Goedenavond mede-bleekscheten in het koude Nederland!
-
09 December 2014 - 23:54
Annique:
Eh.... Dusss... ;)
De reactie hierboven is zeker vanuit t Afrikaans vertaald met Google translate? ;p
Heerlijk (lang en lekker kort op elkaar) blog weer Wil. Geweldig om te lezen en 'easy' voor me te zien.
Bizar hoor, al die ervaringen... Dan zijn wij echt mild in NL wat discriminatie betreft.
Hele dikke knuffel! X
-
10 December 2014 - 09:37
Marja:
Man, wat moest ik weer lachen! Wat een belevenissen!
Doe je wel voorzichtig met die electriciteit(ja, mama!)?
En ik heb geen problemen met lange verhalen, lekker veel leeswerk!
Oma (en opa ook even) vinden het ook heel leuk om te lezen, dus ga zo door!
XxxxxMM -
10 December 2014 - 10:45
Iris De Kwakel:
Mondje dicht he over De Kwakel! Haha. Leuk weer Co!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley