Dag 7 t/m 9: Alles is bizar

Dag 7

Om 4 uur vannacht hoorde ik de airco uitvallen: stroomuitval. En zo stonden we op in een warme, donkere kamer. 6.45 gingen we er al uit - na zo’n 5 uur slaap - om naar de haven te gaan. Daar wachtte een catamaran op ons om ons naar een eilandje te varen. Aan boord was er officieel een open bar, maar de keus bestond uit water, mangosap, rum, wodka, bier of een mix van deze dingen. En de bar was deels gesloten. Los daarvan was het een toptrip: heen een heerlijke temperatuur door de wind op zee, daarna een prima lunch op het eiland tussen de leguanen en een mooie wandeling langs de strandjes en daarna met een drankje en muziekje terug naar de haven. Dat was een stuk warmer, want de wind was gaan liggen… maar het warm hebben lijkt inmiddels een thema: ik zweet wat af en helaas was er toen we terugkwamen weer geen stroom thuis, dus geen airco. Er was vandaag volgens de eigenaresse 2 á 3 uur stroom geweest. Dus 2 á 3 uur stroom in 15 uur tijd (and counting). Ik zou het niet trekken. Want je kan niks; geen wifi, geen TV, geen muziek, geen computer, geen ventilatoren, geen airco. Mijn god…

Oh terwijl ik dat typte hoorde ik een piepje van de airco: YES ER IS STROOM!!! Waar je al niet blij mee kan zijn hier…

‘s Avonds besloten we zelf eten te zoeken, omdat de tentjes die Eduardo telkens adviseerde wel heel leuk, maar ook heel duur waren. We hadden zin in pizza - een keer geen rijst en kip - en vonden een tentje. De prijzen bleken hier uiteindelijk 4x lager te liggen dan de tent van Eduardo de avond ervoor, dus top. Niet de lekkerste pizza’s ooit, maar we knapten ervan op. Daarna gingen we met een deel van de groep luisteren bij een bandje op straat (op een grote trap hier) wat heel leuk was. En met dezelfde club van 8 personen hadden we besloten naar een discotheek in een grot te gaan, bovenaan de stad. Eduardo had al gezegd: feest, als er stroom is. En ja hoor; toen we na een behoorlijke wandeling omhoog de grot hadden bereikt, viel de stroom weer uit. Gelukkig hadden ze een backup generator en konden we door.

De toelating tot de discotheek duurde lang en was vaag; uiteindelijk konden we een soort van valsspelendoor rechts langs de rij te gaan, wat hele groepen voor ons al deden. Hoe en waarom; geen idee, dit is Cuba. Het antwoord op alles. Maar; de grotdisco was vet! 350 Peso’s entree (3 Euro) inclusief drankje naar keuze, en het was echt een grottenstelsel omgetoverd tot disco; heel indrukwekkend. Maar ook hier smolten we - al dansend - uit elkaar. Eenmaal thuis bleek dat de stroom nog niet terug was, dus het werd slapen zonder airco en ventilator[e-1f605] jippie.

Dag 8

Rond 3 uur ‘s nachts was we weer stroom, YES! Daarna prima geslapen, maar wel kort. Gelukkig was vandaag een vrije dag, dus we konden ‘uitslapen’ tot 8.30 uur. Daarna gingen we met 9 mensen van de groep de stad in om even naar de souvenirmarkt te gaan. Niet per se mijn favoriete bestemming op vakanties, maar even afvinken. Na 50 meter lopen door de schaduw waren we alweer doorweekt van het zweet, maar er was weer geen stroom in de stad, dus nergens airco. We bezochten de kerk en dronken wat bij ‘de trap’ (waar gisteravond het feest was) met wederom livemuziek. De band en de ober waren heel enthousiast en wisten ons al om 11.00 uur aan het dansen, zingen en klappen te krijgen - en dat zonder alcohol (vandaag ongeveer voor het eerst heen cocktail voor 12.00 uur). Vervolgens bezochten we een museum wat heel mooi was (en gelukkig kon iemand in de groep de Spaanssprekende gids voor ons vertalen) en we lunchten verderop, met weer een beetje livemuziek erbij. Toen we om 13.30 weer in ons huis waren was er nog steeds geen stroom, waardoor onze kamer minstens 40 graden was…

Om 14.00 uur vertrokken we met de hele groep richting het strand in onze bus. We snorkelden en zwommen een beetje tot een onweersbui op visite kwam. Toen besloten we maar met de 3 mensen waarmee ik onder een strandparasolletje aan het schuilen was Yaniv te spelen met een drankje en muziekje erbij: ook leuk! En voor het eerst was het niet meer plakkerig warm; top. Als afsluiter draaiden ze bij de bar ‘Leef’ en ‘Links Rechts’ voor ons, wat natuurlijk een klein feestje was. Wel een beetje beschamend dat dat onze Nederlandse trots is qua muziek en dans, terwijl vlak daarvoor er nog gedanst werd op salsamuziek (waaronder door 1 van onze groep overigens!).

Na het strand gingen we eten bij onze gastfamilie. En er was stroom!! Nou ja, tot halverwege het eten in ieder geval…. Daarna gingen we maar knus verder met kaarslicht erbij. Het eten was weer top verzorgd (niet heel origineel qua eten, maar er is nou eenmaal niet meer te verkrijgen) en de huisbaas doet echt goed haar best het ons naar ons zin te maken.

Na het eten gingen we weer naar de trap, hopende dat daar weer muziek zou zijn. Maar helaas was dat we vanavond niet (misschien omdat het zondag is?). We ontmoetten wel 12 van de 14 anderen die ook net klaar waren met eten, en gingen met 6 van hen nog even een drankje doen op een dakterras. Je kunt bijna de geluiden van aggregaten volgen om barren te vinden die nog open zijn op momenten dat er geen stroom is, want verder is het vaak lastig ze te vinden; uithangborden of klapborden op de stoep o.i.d. doen ze hier niet aan. Achter elke deur in een straat kan iets anders liggen; een huis, een restaurant, een hotel, een winkel, etc. Hoe dan ook: het was gezellig op het dak, ondanks de herrie van de aggregaat naast ons.

Inmiddels lig ik weer in bed, MET airco, jeej! En mijn ogen vallen dicht tijdens het typen, dus buenos noches!

Dag 9

Dag neuve alweer, pfff. Ik wil nog niet weg, maar de dagen beginnen te tellen… Misschien moet ik ze niet meer nummeren dan maar, ontkenningsfase. Ik heb goed geslapen vannacht, alleen te kort. Want om 7.30 uur moesten we alweer aan het ontbijt zitten (weer zonder stroom) om om 8.30 uur in de bus te kunnen zitten. De tour ging verder naar Santa Clara, de geboorteplaats van Che Guavara. De eerste stop was een zipline van 4 stukjes, wat (naast super warm natuurlijk) super leuk was.

De volgende stop was een tourist-trap, een beetje zoals het gemeenschapsproject eerder op de reis: we stapten uit bij een toren van 40 meter hoog (wel heel mooi uitzicht) maar werden al zodra we de bus uitkwamen overladen met bedelaars (kindjes voor snoepjes, oma’s voor geld) en verkopers (kettingen, hoedjes en kleedjes). De hele route naar de toren hing vol met afzichtelijke handgemaakte kleedjes en kleding; onderscheiden van je buurman snappen ze hier niet.

Na een korte stop bij een monument omtrent de slag om Santa Clara van Che Guavara (verplichte stop vermoed ik voor alle toeristen, net als 2 eerdere niet-boeiende fotostops over de revolutie, voel me echt zo’n fotoChinees dan) gingen we naar ons hotel. Op zich prima hotel, maar wat een nikszeggende lelijke stad is dit. Geen karakter, niks te doen. Dus we gingen met de 4 mannen na een troosteloos tochtje door de “winkelstraat” maar even ons eerste ijsje eten in een salon. Ze hadden er maar liefst 1 keus; karamelijs. Gelukkig super lekker en €0,50 voor 3 bolletjes. Daarna een biertje gedronken op een uitgestorven, kaal dakterrasje rechtstreeks uit Noord-Korea of Rusland - waar ze letterlijk alleen bier te koop hadden. En toen was het 19.00 uur en besloot ik toch maar weer eens internet te kopen voor een uurtje - zie hier!

Vanavond gaan we eten in de stad, en gezien hoe moe ik ben gok ik dat ik meteen daarna slaap. Zo niet, merk je dat in het volgende blog wel. Maar deze dag was gewoon niet zo blogwaardig. Mag ook een keertje toch?